Mevrouw Bergkamp u hebt geen hamer nodig, maar een Apocalyps

U hebt het onderwerp van het zogeheten vrouwenquotum weer eens opgerakeld. Er is een hamer nodig om meer vrouwen aan de top te krijgen volgens u. En ik begrijp eigenlijk precies waarom u dat zegt. Omdat ik dag in, dag uit werk met succesvolle topvrouwen en mannen, wil ik u een paar kritische zaken meegeven in uw strijd.

Alles in het leven heeft een prijs

De Amerikanen zeg het prachtig; ‘There is no such thing, as a free meal’. En dat klopt. Ik schrijf op dit moment aan mijn nieuwste boek, dat de titel ‘Leiderschap doet Pijn’ zal dragen. Want ook leiderschap heeft een prijs. Een buitenproportioneel hoge trouwens. Want leiders worden gedreven door urgentie en pijn. Ze zoeken naar vormen van voorwaardelijke- en onvoorwaardelijke erkenning. Leider zijn is niet leuk, maar leider worden al helemaal niet. Men zegt wel dat weinig vrouwen de top behalen. Maar ik kan u verklappen: ook heel weinig mannen behalen deze posities. Laten we zeggen dat 1% van alle mensen geschikt om te fungeren als leider. Dan wordt die ene procent gedreven door pijn/urgentie die vervolgens in het reptielenbrein onze ‘fight’ mentaliteit triggert. Die levert brandstof voor de strijd richting de top.

Vrouwen versus mannen

Er is geen ‘man’ of ‘vrouw’ in optima forma. Wel zou je het spectrum kunnen visualiseren als een lijn met uitersten. De uitersten vertonen duidelijk hormonale en karakteristieke verschillen. Ultieme vrouwelijkheid (laten we zeggen links op de lijn) bestaat uit wederkerigheid (cruciaal voor goed bestuur), oxytocine (hechtingshormoon) en zorgzaamheid. Ultieme mannelijkheid bestaat uit testosteron (strijd), lage serotonine (onveiligheid en dus waakzaamheid) en dominantie. Geen van de uitersten zijn in mijn ervaring trouwens wenselijk aan de top. Als ik uw optredens en karakter (puur via de beschikbare media) analyseer, zou ik u niet aan de linkerkant van de lijn typeren. Ik durf dan ook voorzichtig te stellen dat u uzelf niet als voorbeeld (stereotype zo u wilt) kunt nemen voor het gemiddelde der vrouwen.

De extreme prijs die het gezin betaalt

In uw leven staat het gezin mogelijk niet centraal, maar laten we eerlijk zijn: bij de meeste mensen wel. Om de psychologie maar heel snel en kort weer te geven: voor kinderen is de moeder onmisbaar in de eerste levensfase. Met de moeder bouwt een kind de symbiotische (onvoorwaardelijke) band op. Hier ontstaat veilig hechting. Vanaf de pubertijd speelt de vader een hoofdrol, door het kind autonomie en zelfvertrouwen mee te geven. Elke verstoring is schadelijk en zichtbaar in de verdere ontwikkeling. Moeders die jonge kinderen verwaarlozen vragen hun kinderen een prijs te betalen voor hun hang naar voorwaardelijke erkenning. Mannen die hun kinderen verwaarlozen evengoed. Het is afhankelijk van de fase van het kind, in hoeverre er schade optreedt. Maar die schade is niet te onderschatten of herstellen. Een keiharde stelling die ik met liefde wil verdedigen: ‘Iedereen die succes nastreeft betaalt daarvoor een prijs, namelijk dat hij/zij per definitie een slechte(re) ouder is.’

Quota

U wilt uw gelijk afdwingen. Maar u bent een intelligente vrouw, met tomeloze ambitie en een sterke persoonlijkheid. En u zit in de Tweede Kamer notabene! U bent één van de 150 topmensen in onze regering. Wat strijdt u dan voor? Voor méér gelijk? Voor méér erkenning? Dat anderen uw voorbeeld moeten volgen? Uw strijd moeten voeren? U bent het levende voorbeeld dat iedere vrouw in staat is de top te bereiken. En een klein geheimpje: u bent niet de enige. Ik ken legio voorbeelden van topvrouwen. Die allemaal, stuk voor stuk, en op hun eigen manier een prijs betalen. En weinigen van hen zijn op de eerder genoemde schaal voorbeelden van stereotypische vrouwelijkheid. Geeft niks, maar leg je visie niet op aan de goegemeente.

Resultaat

Met een quotum krijg je een hele grote groep incapabele dames die zeggen ‘ja nu wil ik ook wel ergens de baas zijn’ maar keihard zullen falen. Mannen die kwaad willen lachen zich rot en (ver)wijzen daarmee het volledige geslacht weer ‘terug naar het aanrecht’. De succesvolle vrouwen krijgen het alleen maar dubbel en dwars op hun bordje. Sterker nog: het diskwalificeert hun authentieke (top)prestatie. Wist u trouwens dat er aan de top enorm veel overeenkomsten zijn in karakterstructuren van mannen en vrouwen? En dat er dus evenveel sprake is van extreme dominantie, machtsmisbruik, fraude en manipulatie? Zuivere (oxytocine gedreven karakters) vrouwelijk leiders zullen zelden de top bereiken. Niet omdat het systeem dat niet erkent. Maar simpelweg omdat ze zich daar geen seconde gelukkig zullen voelen. Want leiderschap; doet pijn.

Ik wens u veel goeds, en vooral veel erkenning voor uzelf. U bent een geweldige toonbeeld van een succesvolle vrouw, blijf dat gewoon doen. Dat inspireert ieder jong meisje dat die behoefte voelt om ook de (moeilijke) stappen te zetten. Hopelijk kan ik mijn dochter later laten zien: “Kijk schat, je kunt in ons land premier worden kijk maar naar mevrouw Bergkamp.” 

Maar projecteer uw ongenoegen niet op de massa, u bént namelijk niet het gemiddelde. Strijden met een hamer heeft geen zin. U kunt hooguit een Apocalyps veroorzaken, omdat wat ú wilt indruist tegen de menselijkheid. Dan is er maar één oplossing: het uitroeien van al het menselijk gedrag.

Alle goeds,

Arvid Buit